Beste Schakelkinderen,
Ja ondanks dat jullie zelf al kinderen hebben die al ouder zijn dan jullie zelf waren toen je bij mij in de klas zat, blijven jullie voor mij toch de kinderen van mijn 3een/of 5e klas van de Schakel uit Dongen. Op de foto’s op de blog zijn jullie kinderfoto’s voor mij een stuk herkenbaarder dan de foto’s waarop jullie als volwassenen op staan. Alleen Bas de Beer is nog gewoon dezelfde gebleven, die herken je in een drukke metro in de avondspits nog wel. En zo te zien heeft Raymond zijn vader naar dat etentje gestuurdJ
Ik ben in 1975 in Dongen aan mijn onderwijscarrière begonnen. Dit houdt in dat ik nu dus 40 jaar in het onderwijswereldje meedraai. Hiervan waren mijn eerste 7 jaar in Dongen. Voor mij nog steeds een dierbare herinnering. Ik ben nu 62 en ben dit schooljaar zowaar nog overgestapt naar een andere school. Na de Schakel heb ik 10 jaar in Oosterhout op de Augustinusschool (nu De Wissel) gewerkt. Daarna naar De Rotonde in Breda. Hier heb ik in juli na 23 jaar afscheid genomen. Deed effe zeer. Vorige week ben ik als teamleider gestart op de ISK in Bergen op Zoom. Een school vol met anderstaligen die in twee jaar tijd de Nederlandse taal onder de knie moeten krijgen. Ook hier ligt er weer een link met mijn Schakeltijd. Daar kreeg ik ook Turkse leerlingen in de klas, die een week daarvoor nog in de bergen van Turkije rondliepen. Toen waren er nog geen speciale scholen voor deze kinderen. Wel een aparte juffrouw (naam?) en natuurlijk de kinderen van Plan West, die de grootste taal RT’ers voor deze kinderen waren. Wat dat betreft is het cirkeltje weer rond.
Dan jullie ‘laten we het nog eens overdoen’. Ik ga daar niet bij zijn. Ik heb jullie in 2010 na dertig jaar weer ontmoet en dat was hartstikke leuk. Een fantastisch weerzien. Deze keer sla ik over. Misschien in 2020 bij de tweede versie van ‘laten we het nog eens overdoen’. Wie weet.
Ik wens jullie erg veel plezier met deze reünie2.0.
En vast een keer tot ziens,
Nol Dictus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten